1392 yılında fethedilen Üsküp; camileri, medreseleri, kervansarayları, hanları, ha-mamları ve kalesiyle beş yüz yıldan fazla süreyle riyaseti altında kaldığı Osmanlı Devleti’nin medeniyet ve kültürünün izlerini halen taşımaktadır.1 Meddah Medre-sesi de en eski medreselerden biri olarak2 Üsküp’ün fethinden muhtemelen kısa bir süre sonra kurulan ve yüzyıllar boyunca faaliyetini devam ettiren bir eğitim kurumu olması özelliğiyle Osmanlı medeniyetinin bölgedeki nadide tezahürlerin-den biridir. Meddah Medresesi’nin Osmanlı dönemi hakkında elde yeterli bilgi ve veri bulunmasa da3 Osmanlı sonrası için medresede yetişmiş alimlerin sözleri ve eserleri, medrese hakkında veriler elde edilmesine vesile olmaktadır. İstanbul’da eğitim gören Ataullah Kurtiş (Ata Efendi), eğitim gördüğü ve müder-rislik yaptığı Fatih Medresesi’nden 1923 yılında ayrılmasının peşinden Üsküp’e geçmiştir.5 Ata Efendi Osmanlı Devleti’nin bölgeden çekilmesinden sonra Os-manlının kültür ve medeniyetinin tezahürü olan ilim geleneğini yaşatan Meddah Medresesi’nin tedrisatının devamlılığını sağlamış ve medrese, 1945 yılına kadar faaliyetlerini sürdürmüştür.6 Medresenin Osmanlının bölgeden çekilmesinden sonra faaliyetlerine ara verdiği ve Ata Efendi tarafından ihya edildiği yaygın ka-naat olmakla birlikte; Ata Efendi’nin neslinden gelen Araştırmacı Enes Selam, tarihi vesikalara atıfta bulunarak Osmanlı döneminde medresenin sonuncu ve Osmanlı sonrasındaki ilk müderrisinin Hafız Abdülbaki Mustafa Efendi oldu-ğunu, onun vefatından iki üç ay sonra da Ata Efendi’nin medreseye müderris olarak tayin edildiğini bildirerek medresenin faaliyetlerinde bir inkıta bulunma-dığını iddia etmektedir. Selam, Ata Efendi’nin Meddah Medresesinin kurucusu olduğu şeklindeki kanaatin yeni bir medrese açılması biçiminde değil de yeni bir mahiyet ve istikamet tayini olarak anlaşılması gerektiğini belirtir.7