Gazeteci-yayıncı üslubu, hem edebî-sanatsal hem de bilimsel üslup özellikleri-ni taşır. Bu nedenle çoğu zaman bu iki üslup arasındaki sınırlar çok değişken ve göreceli olabilir, sıklıkla birbirine karışır veya birbirinin üzerine inşa edilir. Gazeteci-yayıncı üslubunun bu iki stilin özelliklerini taşıması onu, özel işlevsel bir üslup türü hâline getirir. Gazeteci-yayıncı üslubunda, nesnellik ve ifade gücü özellikleri diğer üsluplardan daha gereklidir. Bu durumla diğerlerinden karak-teristik bir biçimde ayrılır. Bu üslupta anlatımın açık, basit, tarafsız olması ve bütün bu özellikleriyle okuyucunun dikkatini çekmesi gerekir. Bu makalede, aynı dönemde çıkmış, dilimizde yayınlanmış; ancak konula-ra yaklaşımları, onları işleyiş, sunuş biçimleri farklı olan ve çeşitlilikleriyle içeriklerinin farklılığını kanıtlayan gazete ve dergiler ele alınacaktır. Bu gaze-te ve dergilerde edebî-sanatsal, eğitici, bilgilendirici metinler olduğu gibi o dö-nemde normatif yasaların, kararnamelerin vb. yayınlanması da söz konusudur. Materyalin hacmi nedeniyle bu makale, söz konusu döneme ait mevcut tüm ga-zeteleri kapsamamaktadır. Bunlar arasından bazıları seçilmiştir. Bu doğrultuda içerik ve biçim bakımından birbirinden farklı olan gazete ve dergilerin seçilme-sine özen gösterilmiştir.