Osmanlı İmparatorluğu sınırları içerisinde özellikle İstanbul başta olmak üze-re birçok şehir ve Osmanlı’ya bağlı Balkan topraklarında bulunan şehirlerde, 16. yüzyılda yoğun bir şekilde ilmî ve kültürel faaliyetlerin geliştiği gözlemlen-mektedir. Bu dönemde, kurulan medreselerde çeşitli disiplinlerde yoğun teo-rik ve pratik çalışmalar gerçekleştirilmiştir. İslâmî ilimlerin yanı sıra matema-tik, fizik, astronomi ve coğrafya gibi çeşitli disiplinlerde de önemli ilerlemeler kaydedilmiştir. Medreseler, bilginler için birer durak noktası olduğu gibi, bilgi-nin dolaşımının ve sistematik çalışmaların gerçekleştiği merkezler haline de gel-miştir. İlmî çalışma merkezleri Balkan ve Osmanlı medreselerinde tahsillerini sürdürenler olduğu gibi ilgili disiplinlerde çeşitli eserler kaleme alan bilginlerde olmuştur. Bu yüzyılda Osmanlı medreseleri ile Balkan medreseleri arasındaki ilmî faaliyetler yoğun bir etkileşim içerisinde devam etmiş ve bilgi alışverişi sağ-lanmıştır. Bu durum Osmanlı Devleti’nin ilmî ve kültürel gelişiminde dikkate de-ğer bir süreçtir. Medreselerde eğitim alan bilginler arasında yer alan Münîrî-i Belgrâdî de İs-lâmî ilimler üzerine yaptığı çalışmalarının haricinde coğrafya alanında Türkçe yazmış olduğu Seb‘iyyât isimli eseriyle ayrı bir öneme sahiptir. Bu makalenin, Münîrî-i Belgrâdî ve Seb‘iyyât isimli eseri kapsamında coğrafya çalışmalarına katkı sunması ve yedi iklim tanımlaması altında sahip olduğu muhtevanın de-ğerlendirilerek alana katkı sunması hedeflenmektedir. Osmanlı topraklarında sürdürdüğü çalışmaları kapsamında coğrafyacı olarak da nitelendirebileceğimiz Münîrî-i Belgrâdî’nin, coğrafya literatüründe yeni bir isim olarak yer alması amaçlanmaktadır.